Astma, allergieën… en ik

Jay Saunders praat over allergieën, huisdieren en leren omgaan met astma bij volwassenen.

Mijn naam is Jamie. Ik ben 36 jaar en, u raadt het al, ik heb astma.

Als kind was ik zelden ziek. Alleen de normale kinderziektes, verkoudheid en buikklachten, maar nooit iets ernstigs. Mijn jongere broertje was echter altijd een beetje ziek. Hij had astma en ik kan me herinneren dat hij kortademig was en hoestte. Moeder zei altijd tegen ons dat we het rustig aan moesten doen, als we als gekken door de tuin renden.

Mama lette altijd net iets beter op wat hij aan het doen was en ze was goed op de hoogte van al zijn medicijnen. Gelukkig groeide hij er in zijn vroege tienerjaren overheen en ik kan me niet herinneren dat zijn astma echt van invloed was op alles wat we deden.

20 jaar later ben ik degene met een inhalator in mijn zak.

Hoe is dat zo gekomen?

Ik was altijd groter, sterker en atletischer dan anderen en zat in alle sportteams op school. Toen ik volwassen werd, kreeg ik in een zware fysieke baan als bouwvakker. Verder deed ik serieus aan CrossFit. Ik trainde vier tot vijf keer per week.

Toen ik begin twintig was, kreeg ik elke zomer hooikoorts. In het begin niet vrij mild, maar elk jaar erger. Op een dag kwam mijn wederhelft thuis en kondigde aan dat we nu de trotse eigenaren waren van een huiskat… Kort daarna ontdekten we dat ik nu ook allergisch was voor katten.

Een paar maanden later kreeg ik opeens mijn eerste astma-aanval.

Het was een normale dag. Ik stond op om naar mijn werk te gaan, voelde een lichte druk op de borst en had een licht hoestje. Dit was inmiddels vrij normaal. Hoewel het beter ging met de kattenallergie, rookte ik toen en schrok niet echt van een lichte druk op de borst. Toen ik echter onder de douche sprong, werd het hoesten erger. Tegen de tijd dat ik er onder vandaan was, kon ik alleen nog maar op bed gaan zitten en me concentreren op mijn ademhaling.

Toen ik weer kon praten, maakte ik een ​spoedafspraak met mijn huisarts. Gelukkig kon ik naar de praktijk lopen, dus ging ik op weg en stopte om de twintig meter om op adem te komen. Ik was snel aan de beurt, de dokter deed een paar tests en ik kreeg de diagnose astma. Eén schaamteloze vrije dag, een recept voor een puffer en ik kon er weer tegenaan.

Drie jaar later…

Dat was ongeveer drie jaar geleden en ik heb sindsdien nog maar een paar aanvallen gehad. Snel afkloppen…. Ik merk dat zolang ik mijn astma goed onder controle heb, het mijn dagelijks leven niet zo erg hoeft te beïnvloeden. Ik werk nog steeds als bouwvakker en ik ben nog steeds een enthousiaste CrossFitter. Natuurlijk raak ik sneller buiten adem op het werk en in de sportschool dan vroeger. Daarom is het belangrijk om in de gaten te houden hoe het met mijn lichaam gaat. Ik heb het geluk dat mijn astma niet ernstig is. Mits ik er goed mee om ga, houdt het me niet echt tegen om datgene te doen wat ik wil doen.

En ja, we hebben de kat nog steeds!

Tot slot heeft het hebben van astma ook zijn leuke kanten.

Mijn beste vriend ken ik al sinds onze schooltijd en we zien hem, zijn vrouw en zijn twee kleine meisjes vrij regelmatig. Tijdens een bezoek waren de meiden erg enthousiast om ons kennis te laten maken met hun nieuwe cavia’s. Binnen 60 seconden nadat ik dit bolletje pluis op mijn schoot had, begonnen mijn ogen te tranen, was ik aan het hijgen en werd het allemaal behoorlijk ongemakkelijk. De meiden staarden me met grote ogen aan en vroegen zich af wat er aan de hand was… en de cavia knabbelde gewoon onschuldig aan zijn groen.

Ik ben 1,89 meter lang en weeg ongeveer 100 kilo. Maar tegenwoordig is de grap dat als ik niet mee wil spelen met hun spelletjes, dat ze dan de cavia’s op mij afsturen!

RESP-NL-NP-00033